Kleptocratie in de GGZ
http://www.argusoog.org/2009/10/kleptocratie-in-de-ggz/
Aan de hand van dit artikel wil ik jullie een inzicht geven in hoe de leugen van de vrije marktwerking in de praktijk uitpakt in de geestelijke gezondheidszorg, hetgeen symptomatisch is voor de gehele zorgsector. Het laat zien dat ook daar de topmanagers enkel bezig zijn met het vullen van hun toch al welgevulde zakken. Het laat ook zien welke verziekte managersmentaliteit hierdoor wordt gestimuleerd.
Naar aanleiding van een artikel op het weblog van één van de directeuren binnen de psychiatrische instelling waar ik nu al tien jaar werk, heb ik daarbij een uiterst kritische reactie geplaatst. Deze directeur vormt met twee anderen de Raad van Bestuur (RvB). Mijn reactie werd door hem, maar waarschijnlijk ook door zijn collega-graaiers en zeker door een aantal andere medewerkers, niet gewaardeerd. Om mijn met harde feiten onderbouwde reactie te kunnen plaatsen, heb ik me eens verdiept in het financiële jaarverslag van de instelling van 2007 en 2008.
Wat ik daarin tegenkwam en wat ogenschijnlijk volgens gangbaar geworden ‘normen’ wordt geaccepteerd, vond ik te schandalig voor woorden. Toch heb ik mijn verontwaardiging aanvankelijk op een nette manier en naarmate de daaruit ontstane discussie vorderde, uiteindelijk iets meer confronterend verwoord.
Waanzin bij de directies
Op 6 juni 2005 wijdde NOVA TV een uitzending aan de uit het bedrijfsleven en de bankwereld overgewaaide kleptocratie in de zorgsector. Ziekenhuisdirecteuren en topmanagers van zorgverzekeraars konden dit fenomeen gaan toepassen door de privatisering en vermarkting van die zorg. Zie
hier voor de tekst van die uitzending. In deze tekst van NOVA is een link verwerkt naar een overzicht van honderd meest graaiende directeuren in 2004. Werkelijk onthutsend. Zeker wanneer men bedenkt dat deze aan Big Pharma gelieerde ziekte-bedrijfstak uit gemeenschapsgelden wordt gefinancierd. Dus door de van jou en mij ontstolen belastingsgelden. Deze mensen verdienen werkelijk tonnen aan het leed van anderen onder het mom van hard te werken voor een instituut dat zorg als product in de aanbieding heeft.
Dat de directeur op wiens weblog ik mijn reactie plaatste, niet schroomde om in zijn reactie op mijn bericht regelrechte leugens te vertellen blijkt hierna in een weergave van de discussie.
Maar eerst geef ik het betreffende weblogartikel weer, zodat jullie zijn hypocriete verontwaardiging kunnen proeven.
Geen politicus???
“Ik ben geen politicus!
Door T.D.G.
Ik heb ontdekt waarom ik ongeschikt ben als politicus. Politici liegen namelijk. Sterker nog, het is onderdeel van hun vak en het politieke spel om ‘de verwachtingen te managen’. Ze zeggen het zelf en geven het, met enige trots, nog toe ook, zo las ik van de week weer in de krant.
Ik zal wel naïef zijn, maar ik word daar dus ordinair kwaad om. Nu hebben we crisis, die – zo weten we allemaal – werkende oplossingen vraagt. Wat doet men in Den Haag: men begraaft zich in onzin en gedraai. Zo ook de korting voor de ggz. Het heeft Klink behaagd om 3,5% te willen bezuinigen op de ggz (voor de instelling: zo’n 2 miljoen euro) omdat er zogenaamd vorig jaar te veel zorg is geleverd. Dan vraag ik mij af: hoe kun je nu in godesnaam ‘te veel’ zorg leveren??? Ik heb nog nooit een cliënt horen klagen dat hij te veel zorg heeft ontvangen! Nee, volgens mij leveren we veel te weinig zorg!
Inmiddels heeft Klink ook ingezien dat er vorig jaar helemaal niet te veel zorg is geleverd. Instellingen hebben zich keurig aan de budgetten gehouden en allerlei wachtenden noodgedwongen genegeerd omdat er geen ‘productieruimte’ voor was. Dus wat doen onze Haagse hoogvliegers? De reden voor de korting is nu niet meer de overschrijdingen maar (citaat) ‘een redelijke bijdrage aan het oplossen van de crisis.’ Toen ik dat las, dacht ik: nu krijg je met mij te maken! Ongefundeerd en klakkeloos liegen omdat je bezuinigen wilt? Willens en wetens de ggz aanpakken zonder tot je door te willen laten dringen wat wij al voor de kiezen hebben gehad en al hebben bezuinigd?
Ik moet zeggen, ik heb nooit op het Museumplein of Malieveld gestaan tegen kruisraketten of zoiets. Maar op deze waanzin past maar één antwoord en dat is verzet. Daarom zijn wij één van de eisende partijen die de minister voor de rechter heeft gedaagd, in de rechtszaak die in oktober dient.
Begrijp me goed, ik wil heel graag nadenken en alles doen om de zorg zodanig te organiseren dat we zo veel mogelijk mensen zo goed mogelijk helpen. En dat het geld niet eindeloos is en we allemaal onze bijdrage moeten leveren, is prima. Daarom moeten we ook als instelling altijd bezig blijven ons werk en de zorg nog beter te organiseren, zodat we met nog minder geld nog meer mensen kunnen helpen. En dat we dat kunnen, blijkt: dankzij alle offers die we ons vorig jaar hebben getroost, zijn we nu zo ver dat we weer geld hebben vrijgespeeld om in de langdurige zorg te investeren.
Maar om me dan te laten belazeren in een of ander politiek spelletje over de rug van onze cliënten en medewerkers: tot hier en geen centimeter verder!
T.D.G.”
Ik voelde zo’n enorme verontwaardiging in mij opkomen na het lezen van dit zwamverhaal. In de tien jaar dat ik als invalkracht bij deze instelling werk, heb ik twee fusies moeten meemaken. Met bijbehorende reorganisaties, onrust op de werkvloer en zoals gebruikelijk een afwentelen van de kosten daarvan, door fikse bezuinigingen, op de directe zorg en dagbestedingen. In 2005 heb ik na het onverwachts aankondigen van een tweede fusie, amper twee jaar na de vorige, per post een brief gestuurd naar de Raad van Bestuur met een cc aan de Ondernemingsraad. Van niemand kreeg ik daar een reactie op, niet eens een bevestiging van ontvangst. Dit bevestigde voor mij het beeld van arrogantie bij het topmanagement en een zelfde soort houding als die van de spelers in het Haagse Circus. Dat de OR zich ook niet verwaardigde te reageren gaf mij een bevestiging van het beeld, dat dit orgaan slechts bedoelt is om het bestaande systeem in stand te houden. Volkomen ingekapseld in de bestaande machtstructuren dus. Net als de niet-volksvertegenwoordigers in het parlement.
Brievenactie en de gevolgen
Vorig jaar besloot ik, na het bekend worden van de slechte financiële resultaten in 2007, ruim een jaar na de laatste geldverslindende fusie, opnieuw een brief naar de directie te sturen. Ditmaal een open brief die ik per email aan het gehele adressenbestand van de instelling zond. Voor alle duidelijkheid deed ik de eerste brief er ook nog maar weer eens bij. Naast een aantal negatieve reacties van lagere goden uit de diverse managementslagen, kreeg ik zo’n dertig heel positieve waarderende reacties van collega’s. Zij gaven veelal aan hetgeen ik schreef te herkennen. Mijn oproep om gezamenlijk in actie te komen strandde echter in de aanwezige angstige apathie bij het psychiatrische werkvolkje.
Ditmaal bleef een reactie van de directie echter niet uit. Het feit dat ik een open aan hen geadresseerde brief aan het gehele personeel had gestuurd, was voor hen een trap tegen het zere been. Ik werd door dezelfde directeur als van het hierboven weergegeven weblogartikel op zijn kantoormatje ontboden. Hij probeerde in het gesprek aardig te zijn, maar liet duidelijk blijken niet van mijn handelswijze gediend te zijn. Ik mocht nooit meer het gehele adressenbestand gebruiken voor het delen van mijn zorgen en mening. Hij verwees mij naar het forum op het intranet, waar ik daarna dan ook veelvuldig gebruik van maakte.
Eerder dit jaar, na een aanvaring met een andere directeur op zijn weblog, vond men dat ik te veel gebruik maakte van mijn recht op vrije meningsuiting en werd op het matje geroepen in het kantoor van mijn directe leidinggevende. Koste wat het kost wilde men mijn vrije meningsuiting op het intranet beteugelen. Men wilde dat intranet gezellig houden en er mocht geen directe kritiek gegeven worden, was mijn indruk. Komt dit soort houding jullie niet bekend voor? Riekt dit niet naar de stinkende geur van een dictatuur? Inmiddels had ik binnen de instelling een bepaalde naam opgebouwd, die afhankelijk van de herkenning in mijn reacties een positieve dan wel negatieve lading kreeg.
Een eigen wijs
Ik ben echter te eigen-wijs en heb een te sterke eigen wijze om mij door vermeende autoriteiten het zwijgen op te laten leggen. Toen ik het weblogartikel van graaier de Grefte had gelezen, viel mijn oog op een korte eenzame daaronder geplaatste reactie van iemand die ik niet ken..
“Door To. – 17-09-2009 16:18:00
Arend waar ben je?”
Die reactie bevestigde de eerder genoemde opgebouwde naam en deze riep in mijn beleving om een scherp verhaal van mijn kant. Zie hierna. De reactie verraste me, maar ik moest er heel smakelijk om lachen. Door deze oproep liet ik mij inspireren om eens flink in de financiële jaarverslagen te gaan grasduinen. Gedurende de nachtdiensten bij mijn andere werkgever had ik daar alle tijd voor. Na het nodige onderzoek en rekenwerk formuleerde ik de volgende reactie:
“Door Arend – 21-09-2009 06:14:00
Beste Ti.
Je verontwaardiging vind ik heel terecht. Ik heb echter daarbij de volgende opmerkingen.
Je zegt dan wel geen politicus te zijn, maar laat je wel beter uitbetalen dan hen. Dus voor het geld hoef je ook zeker geen politicus te worden. Heeft de regering besloten het salaris van ministers dit jaar op € 130.000 te bevriezen, de Raad van Bestuur van de instelling heeft besloten om in 2007 en 2008 met haar salarissen en masse de Balkenende-norm van € 181.000 te overschrijden. Verdiende jij Ti. in 2007 nog 193.333 euries, in 2008 wist je er 207.214 in de wacht te slepen. Daarnaast had je in 2007 nog een voorziening ten behoeve van beloning van € 34.975, in 2008 liep die ook al op tot 37.117 euro. Is zo’n voorziening ten behoeve van beloning niet een nette omschrijving voor een dikke vette bonus??? Wat mij het meest verbaasde bij een vergelijking van de financiële jaarverslagen van 2007 en 2008 was, de miraculeuze waardevermeerdering van de auto van de zaak. In 2007 was de cataloguswaarde van jouw auto 47.320, terwijl deze in 2008 ineens 49.384 waard was. In één jaar tijd een waardevermeerdering van 2.064 euro.
Voor de volledigheid dan ook nog maar even de gegevens van je collega-bestuurders er bij naast gezet.
De heer B. verdiende in 2007 € 204.649, in 2008 217.733. Daarnaast had hij in 2007 een dikke vette bonus ter waarde van 37.011, die in 2008 met stip steeg naar 39.198. Zijn auto van de zaak was in 2007 33.400 euro waard, terwijl deze in 2008 zomaar in waarde toenam tot een bedrag van 40.547 euro. Moet wel een bijzondere auto zijn, wanneer deze in een jaar 7.747 euries meer waard wordt.
De heer L. verdiende in 2007 € 194.322 en wist daar in 2008 € 207.214 van te maken. Zijn binnengesleepte bonus steeg in 2007 evenals de jouwe van € 34.975 naar € 37.117. Maar de auto van de heer L. spant de absolute kroon in waardevermeerdering. Was deze in 2007 nog 25.902 euro waard, in 2008 steeg deze naar een bedrag van 44.431 euro. Een verschil van 18.529 euro.
Zet ik jullie aller vooruitgang even op een rijtje, dan ziet deze er als volgt uit.
Inkomensvooruitgang 2007-2008:
J.M.B 13.084
C.P.F. L. 12.892
T.A.M. de G. 13.881
Jullie totale inkomsten inclusief auto en bonus, die ten laste komen van de publieke middelen waaruit deze bedrijfstak betaald wordt, ziet er als volgt uit:
2007: 805.887 euro
2008: 879.769 euro
Mijn vraag aan jou is of het misschien mogelijk zou kunnen zijn dat de kosten in de gezondheidszorg zo de pan uit rijzen door al die verschillende Balkenende-norm overschrijdende salarissen en bonussen van het topmanagement en de medisch specialisten in die zorg? Snap je wat ik bedoel als ik zeg dat met de vermarkting van de zorg precies dezelfde graaifenomenen zich voordoen als in het bedrijfsleven en in het bankwezen? Het meest trieste hiervan vind ik dat dit allemaal ten koste gaat van de gebruikers van de zorg, de werknemers en de belastingbetaler in het algemeen.”
Het bijzondere is dat in de salarisverantwoording van de heren graaiers achter de rubriek bonus niets staat weergegeven. Maar er wordt dus wel melding gemaakt van een ’voorziening ten behoeve van beloning’. Een mooie term die mijns inziens niets anders is dan een mooi verpakte bonus. Dat de auto’s van de zaak in een jaar tijd ineens ettelijke duizenden euro’s in waarde stegen is natuurlijk een heel bijzonder fenomeen. Eerst dacht ik dat ze allemaal een nieuwe kregen. Maar bij navraag bij iemand die hier meer vanaf weet, blijkt die waardevermeerdering vaak een verkapte extra salariëring te zijn. Ja, op dit niveau weet men het allemaal mooi te verpakken. Over de riante aftrekposten voor de belasting en dito declaraties kan ik alleen maar speculeren.
Op zijn pik getrapt
Dat ik zaken openbaarde die wel voor iedereen op het intranet toegankelijk zijn, maar waar velen niet de moeite voor willen nemen om die uit te zoeken, vond de heer de G. natuurlijk niet leuk. Te meer daar ik klip en klaar liet zien dat de bijdrage die de RvB op praktische wijze zelf aan het oplossen van de zogenaamde crisis levert, nul komma nul is. Integendeel zelfs. Men buit die crisis uit voor eigen gewin! Wanneer die cijfers van hun salarissen en de rest even netjes op een rijtje worden gezet en bij elkaar worden opgeteld wordt het heel schrijnend duidelijk, welk een enorme hap de heren van de RvB nemen uit de pot van de publieke financiële middelen. Gezien de resultaten die NOVA in 2005 openbaarde zijn zij dus niet de enige. Inmiddels vier jaar later zal het totale plaatje er waarschijnlijk nog schandaliger uitzien.
De heer de G. kon zich natuurlijk niet onbetuigd laten en meende mij te moeten corrigeren op een m.i. wel heel doorzichtige, maar tevens leugenachtige manier. Zijn reactie:
“Door T.D.G. – 21-09-2009 09:36:00
Beste Arend,
Je bent voorspelbaar, dus ik had deze reactie verwacht. Probleem is dat je de feiten niet juist hebt. Wat je wel juist hebt, is dat alle beloningsinformatie al jaren gewoon publiek is, je kunt het zo uit de jaarverslagen halen. Je moet dat alleen wel correct doen.
Daarom hier de correcties:
- Balkenende norm: in 2008 EUR 181.000 (bruto). In 2009: 190.000 (bruto)
- Mijn bruto salaris in 2008: 171.205. (zie jaarrekening, 5.1.10, toelichting 23) De genoemde ‘voorziening ten behoeve van beloning’ mystificeer je heel handig, maar is gewoon wat wij voor jou ook betalen; nl bijdrage in sociale lasten en pensioenpremies. Staat er ook letterlijk. Dat is het werkgeversdeel van de beloning. Daarmee is mijn salaris keurig binnen de afspraken, en duidelijk onder de Balkenende norm. Dit geld ook voor mijn collega’s. Bovendien heb ik na rampjaar 2008 een pas op de plaats gedaan in mijn beloning door de stijging waar ik recht op zou hebben als gevolg van het feit dat ik nu voorzitter ben, niet te accepteren. Al met al heb ik geen enkele reden om mij te schamen als zou ik maatschappelijk idioot worden betaald, bonussen krijgen en wat dies meer zij.
Het zou te waarderen zijn geweest als je voordat je iemand persoonlijk de maat meent te moeten nemen, je eerst netjes verdiept in de feiten.
T.D.G.
Ps 1. En o ja Arend, je hebt gelijk, voor het geld zou ik nooit in de politiek gaan. Misschien wel voor mijn idealen…
Ps 2. Nu hebben we weer elkaars tijd zitten verdoen over een onderdeel wat de zorg geen stap beter maakt. Ik ga nu verder om geld te vinden om de Mate te herbouwen. Lijkt me nuttiger.”
Uit zijn toonzetting spreekt in mijn beleving een arrogantie, waaruit zou kunnen blijken dat hij meent met een dom blondje van doen te hebben. Ik vond het daarom zinvol om hem te confronteren met zijn leugens en deze op de volgende wijze te ontmaskeren:
“Door Arend – 21-09-2009 12:29:00
@T.
Waarom worden die bedragen van ruim 30.000 euries, in jouw geval € 37.117, dan als voorzieningen ten behoeve van beloningen benoemd, terwijl er al andere sociale lasteninhoudingen zijn vermeld? Deze post is immers ook niet in het basissalaris opgenomen en wordt apart vermeld. Ik weet dat men op topniveau heel handig is in het net iets anders en vooral moeilijker verwoorden van zaken, die in feite heel simpel zijn. Wat betreft je basissalaris van 171.205 heb je ongetwijfeld gelijk. Je schrijft dat ik de voorziening ten behoeve van beloningen mystificeer en dat het in feite niets meer en minder inhoudt dan hetgeen er aan inhoudingen ook van mij salaris wordt afgetrokken.
Hoe zit het dan met die normale inhoudingen die in het jaaroverzicht als ‘werkgeversbijdrage sociale lasten’ à € 7.685 worden benoemd en de ‘werkgeversbijdrage pensioen, VUT, FPU’ à € 28.324. Dit zijn toch de ingehouden sociale lasten? Je benoemt echter voor het gemak je bonus van 37.117 in 2008 maar even op een andere manier. Tel ik voor 2008 nog de cataloguswaarde van je auto van 49.384 er bij, waar je volgens het jaaroverzicht zelf geen cent aan bijdraagt, dan kom ik uit op 257.706 euries en daarmee overschrijdt je alsnog ruimschoots de Balkenende-norm, die dit jaar inderdaad € 191.000 bedraagt.
Wist je dat iedere andere werknemer op zijn dagelijkse gang naar het werk zelf flink moet bijleggen op zijn gemaakte reiskosten, omdat de vergoedingen die er voor staan bij lange na niet kostendekkend zijn? Is dit rechtvaardig, terwijl we toch allemaal voor datzelfde ideaal werken om mensen in hun moeilijke psychische processen te willen ondersteunen? Hoe kun je dit soort ongelijkwaardigheid verkopen aan het personeel, dat door een toenemende werkdruk vanwege toenemende opgelegde productienoodzaak soms zelfs overspannen raakt? Past hier niet het inmiddels grijs geciteerde credo: ‘Verbeter de wereld en begin daarbij vooral bij jezelf.?”
De heer T.D.G. viel daarna een tijd stil, maar vele anderen uit verschillende hoeken en gaten van de instelling, meenden zich op een negatieve manier in de discussie te moeten mengen zonder daarbij inhoudelijk ook maar iets toe te voegen, laat staan op de inhoud in te gaan. Het leek zowaar wel een nujij.nl discussiedraadje.
Naar beneden trappen en naar boven likken
Een greep uit die reacties:
“Door V. – 21-09-2009 10:09:00
Hee Arend,
wordt je nou nooit moe van jezelf.
Ik heb dat een tijdje geprobeerd he…
Altijd maar alles en iedereen moeten bekritiseren, of afzijken hoe je het wilt noemen vond ik doodvermoeiend en deprimerend.
Wat grappig is, is dat ik in een groot deel van je berichten 2 zinnen zie over het onderwerp.
en de rest vooral gebaseerd is op afzijken van ofwel diegene die het schrijft.
ofwel 1 ander onderdeel van het artikel.
Mensen wat moet jou leven er zuur uit zien.
het is maar goed dat we niet allemaal van die zuurpruimen zijn.
Dan zou de instelling helemaal verzwolgen worden in zelfmedeleiden.
Nou om inhoudelijk in te gaan op de tekst van T..
Ik vond het een erg prettig stuk om te lezen.
Prettig om te lezen dat onze raad van bestuur zich niet zo maar, zonder reden, een forse bezuiniging door de strot laat drukken. zeker niet na de tijd die we al gehad hebben.
Het stuk getuigd van passie en inzet voor je werk T.!
Succes met de rechtzaak en we horen vast en zeker wat er uit komt!
V.
Naar aanleiding van mijn reactie op hem schreef deze heer:
Ik sluit af met het volgende, aangezien jij vind dat je mij kent:
Stop je negatieve gelul eens in iets positiefs, met zoveel engerie als jij al jou negatieviteit er uit knalt kan het niet anders dan dat het een daverend succes word, of is dat misschien juist de reden van al je negativiteit. Teleurstelling op teleurstelling? dat zou iig het een en ander verklaren.”
“Door V. – 21-09-2009 16:05:00
@ Arend: Gaaaaaaaaap…..”
“Door M, – 22-09-2009 09:17:00
ik begrijp de vrijheid van meningsuiting… je hebt het over je werkgever…. is het geen tijd voor een overstap ? succes !”
De badinerende toon in die eerste reactie en het advies in de laatste, laten zien hoe men het liefst maar het verstand op nul zet, bestaand onrecht goedpraat en een houding aanneemt van Befehl ist Befehl. Eigenlijk eng om waar te nemen.
Weer op het matje
Daarna ging de discussie verder. Totdat ik de volgende reactie plaatste:
“Door Arend – 23-09-2009 02:16:00
O ja T., waarom staat in zowel het financiële jaarverslag van 2007 als 2008 de volgende
toelichting onder de verantwoording van jullie salarissen
‘ Toelichting:
Overeenkomstig de Wet Openbaarmaking uit publieke middelen gefinancierde topinkomens
worden in dit financieel jaarverslag de inkomens gepubliceerd van functionarissen die het
grensbedrag van € 181.000 overstijgen. De inkomens die dit bedrag overstijgen betreffen de
inkomens van J.M.B, C.P.F.L en T.A.M. D.G.’
Misschien moet jij dan toch ook maar je vingers achter je rug kruisen en ben je toch meer een politicus dan je denkt.”
Deze afbeelding had de heer D.G. op zijn weblog geplaatst om daarmee de mentaliteit van de liegende politici beeldend weer te geven:
Mijn laatste reactie deed bij de directeur de stoppen doorslaan en hij liet zich in een volgende reactie ongecontroleerd gaan in het ten toon spreiden van zijn gekwetste ego.
“Door T,D.G – 23-09-2009 10:48:00
Beste Arend,
Ik ben tot op heden beleefd gebleven maar nu ben ik je insinuaties echt zat. Ik nodig je uit op mijn kantoor, dan zal ik je mijn salarisstrook en jaaroverzichten laten zien maar dan eis ik ook dat je publiek aangeeft dat je je vergist hebt. Ten tweede wil ik dan een serieus gesprek met je hebben hoe je je betrokkenheid met de zorg positief in kan zetten, net zoals alle andere hardwerkende medewerkers. Dan kunnen we stoppen met dit soort vermoeiende publieke debatten en gewoon weer aan het werk.”
T.D.G.
Met het zich laten gaan in het misbruiken van zijn machtspositie verloor hij als bestuurder totaal zijn gezicht. Verschillende collega’s lieten later weten dit ook zo te zien. Het zou een echte bestuurder gesierd hebben mij persoonlijk te benaderen via mail of telefoon in plaats van zich op een publiek weblog mij op deze wijze ter verantwoording te roepen.
Voor mij was dit een reden deze man helemaal niet meer serieus te nemen en hem dat ook op mijn manier te laten weten door de volgende reactie:
“Door Arend – 23-09-2009 12:11:00
Voordat ik bij jou op kantoor verschijn T. wil ik eerst een eerlijk publiek antwoord hebben op mijn eerder gestelde vraag, die ik voor alle duidelijkheid hier nog maar eens herhaal.
Waarom staat in zowel het financiële jaarverslag van 2007 als 2008 de volgende toelichting onder de verantwoording van jullie salarissen?
‘ Toelichting:
Overeenkomstig de Wet Openbaarmaking uit publieke middelen gefinancierde topinkomens worden in dit financieel jaarverslag de inkomens gepubliceerd van functionarissen die het grensbedrag van € 181.000 overstijgen. De inkomens die dit bedrag overstijgen betreffen de inkomens van J.M.B, C.P.F.L en T.A.M. D.G.’
Nog even iets anders T.. Jij nodigt mij op een nogal dwingende manier uit. Ik moet daarvoor van Arnhem naar Warnsveld rijden, hetgeen 39,7 km is. De eerste 12 km daarvan moet ik uit eigen zak betalen en voor de resterende krijg ik een niet dekkend bedrag van 19 cent per km. Dit betekent dat ik heen en terug ruim tien euro aan benzinekosten moet investeren om naar jouw bewijslast te kijken en een waarschijnlijk niet al te prettig gesprek met jou te hebben. Terwijl mijn bewijslast van de in je reactie verwoordde onjuistheden open en bloot voor iedereen toegankelijk in de jaarverslagen van 2007 en 2008 staat. Ik heb eigenlijk niet zo veel zin om een dief van mijn eigen portemonnee te zijn en met jouw machtsmiddelen te worden geconfronteerd. Dus ik zou zeggen, kom gezellig naar Arnhem met je auto van de zaak van meer dan 40.000 euro’s.”
Na deze reactie greep de afdeling communicatie in met een reactie.
“Door Afdeling Communicatie – 23-09-2009 15:33:00
Menig medewerker heeft deze discussie met enthousiasme kunnen volgen. Helaas heeft de toon inmiddels een geïrriteerde en negatieve klank gekregen.
Dat is niet de bedoeling van de reactiemogelijkheid onder nieuwsberichten of het weblog.
Beginsel is dat we niemand willen uitsluiten of beschuldigen en openheid en transparantie stimuleren. Maar niet ten koste van personen. Die grens komt naar ons idee nu in beeld.
Het punt is bereikt waarop mogelijk meer schade ontstaat dan dat het iets positiefs oplevert.
We adviseren om deze discussie dan verder ook te sluiten.
Nieuwe reacties op de inhoud blijven natuurlijk welkom.
Afdeling communicatie.”
Er volgden daarna nog een paar reacties van mensen die hun mening gaven over het proces van de discussie, maar echt niemand reageerde inhoudelijk op de door mij aangedragen feiten. Dit blijft voor mij een vreemde zaak. Men durft blijkbaar geen stelling te nemen, uit angst de baan te verliezen.
De heer D.G. zweeg na zijn laatste reactie en de oproep van de afdeling communicatie in alle talen stil. Ik heb het vermoeden dat er binnen de RvB stevig gestoeid is over die reactie. Hij kwam ook niet terug op zijn ’uitnodiging’ om op zijn kantoormat te verschijnen, noch op zijn eis aan mij om publiekelijk aan te geven dat ik mij vergist zou hebben.
Een dag na de beëindiging van deze bijzonder pittige uiteenzetting werd ik gebeld door mijn leidinggevende. Zij liet mij op indringende wijze weten dat ik de kantoormat van de heer D.G. zou moeten vervangen door haar kantoormat. En het liefst op zo’n kort mogelijke termijn. Mijn verontwaardiging was groot. In mijn beleving had ik geen onjuistheden verkondigt, niemand beledigd en slechts gebruik gemaakt van mijn recht om mijn vrije mening op een openbaar forum te kunnen uiten. De druk om zo snel mogelijk ter hare kantore te verschijnen riep bij mij een enorme weerstand op.
Ik had meer dan genoeg van dit soort dwingelandij en machtsvertoon. Te meer daar ik tijd, energie en onvoldoende vergoede benzinekosten zou moeten investeren voor deze show van macht. Ik weigerde daarom heel stellig om aan haar bevel tegemoet te komen en stelde als compromis voor om een afspraak te maken voor een moment dat ik het zou kunnen combineren met een andere afspraak in de buurt. Hier moest, met waarschijnlijk de nodige ruggespraak, over nagedacht worden. Hetgeen zich uitte in het enkele dagen moeten wachten op een bevestiging van de door mij voorgestelde datum. Op 20 oktober zal ik het dan gaan beleven. Dan zal ik ter verantwoording worden geroepen voor het confronteren van één van de directeuren met zijn regelrechte leugenachtigheid. Ik weet nu al wat er gaat gebeuren. Men zal mij monddood willen maken, door mij te verbieden om nog langer reacties te plaatsen op het intranetforum. Ik weet nu ook al dat ik daar geen gehoor aan zal geven, daar ik mij niet wil laten beperken in mijn vrije recht van spreken.
Het belangrijkste punt is, dat ik nooit enige klacht heb gehad over mijn directe werk. Dit werk doe ik vanuit mijn hart, ook al is het binnen de chemisch-farmaceutische kaders van de reguliere psychiatrie. Vanuit de wandelgangen weet ik, dat wat ik op het intranet aan reacties heb laten zien, stilzwijgend door meercollega’s wordt gesteund dan ik heb kunnen vermoeden. Eén van de laatste reacties onder het weblogartikel, van een collega waar ik een paar jaar geleden mee samenwerkte, liet mij dit op verrassende wijze zien.
Door J. – 26-09-2009 15:53:00
Ik wil nog even refereren aan het bericht van T. op 23-9.Hierin staat dat T. in een gesprek met Arend o.a wil kijken hoe Arend zijn betrokkenheid met de zorg positief in kan zetten?? Hierin wordt door T. gesuggereerd dat Arend dit dus niet doet m.i. Mijn vraag dus hoe kom je aan de informatie omtrent het functioneren van Arend??”
Op de afdeling waar ik nu veel wordt ingezet, kreeg ik van collega’s te horen dat er vanuit de directie was geïnformeerd naar mijn functioneren. Het afdelingshoofd was daar op een voor mij positieve manier mee omgegaan. Maar wat een smerige achterbaksheid laten zij hiermee zien.
Een paar dagen geleden heb ik een brief naar alle OR-leden gestuurd en mijn gevoelens over en visie op deze hele zaak met hen gedeeld. In die brief heb ik hen gevraagd om een standpunt in te nemen over wat zich heeft afgespeeld. Tevens heb ik hen gewezen op hun verantwoordelijkheid ten aanzien van het welzijn van de instelling. Daarbij heb ik hen opgeroepen paal en perk te stellen aan de ongebreidelde hebzucht van de RvB. De illusie dat zij daar iets mee zullen doen heb ik niet. In ieder geval is het gezegd.
Auteur: Arend Zeevat
Bron Afbeelding(en): HickingArtist.com@
Flickr.com
Lees
meer van Arend Zeevat
